نظرات ياداشت راه اصلاح نفس قسمت دوم

+ جواب نويسنده به يك كاربر گرامي

قسمت سوم پاسخ:
پايان سخن را به کلام عالم رباني، مرحوم ميرزا جواد ملکي تبريزي مي‌آراييم:
اگر آدمي بکوشد و عالم حس و مثال وجود خود را تابع عقل خود قرار دهد و توجه خود را به آن عالم، معطوف سازد و آن را از قوه به فعليت درآورد، مي‌تواند به موقعيت معنوي دست يابد و از شرافت و لذت و بهجتي برخوردار گردد که به قلب احدي خطور نکرده است. اگر اين دولت براي کسي دست دهد و به مقام معرفت نفس که مفتاح معرفت رب است، نائل آيد، حجاب‌هاي ظلماني را در‌نورديده و به عوالمي سرشار از لذت‌هاي معنوي و بهجت و انبساط وارد مي‌شود و حقايقي را مي‌بيند که هيچ چشمي نديده و هيچ گوشي نشنيده و به خاطر احدي خطور نکرده است.
منابع:
1- وسائل‏الشيعه، ج 15، ص 209؛ بحارالأنوار، ج 57، ص 299؛ علل‏الشرائع، ج 1، ص 4.
2- گُرُه:‌مخفف گروه.
3- مثنوي معنوي، ص 581، ابيات 1497-1561.
4- همان.
5- سورة عنكبوت: 64.
6- «أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَتَكُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ يَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَكِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِي فِي الصُّدُور؛ آيا در زمين گردش نكرده‌اند، تا دل‌هايى داشته باشند كه با آن بينديشند يا گوش‌هايى كه با آن بشنوند؟ در حقيقت، چشم‌ها كور نيست؛ ولي دل‌هايى كه در سينه‌ها است، كور است.» رساله لقاء الله، ترجمه سيد احمد فهري، ص 21-22.
7- غررالحكم، ص 232.
8- عوالي‏اللآلي، ج 1، ص 246؛ مستدرك‏الوسائل، ج 11، ص 138.
9- ر.ک: رساله لقاء الله، ترجمه سيد احمد فهري، ص 21-22.