سلام
اول اينکه بابت جواب کامل شما سپاس گذارم.خيلي ممنون.
دوم:من فکر مي کنم هر جوري که انتقاد کنيم دشمن بالاخره هم خوشحال مي شود و هم يک جوري از آن سو استفاده مي کند.اما اين به معني انتقاد نکردن نيست.ما که شيعه هستيم بايد پرچم دار انتقاد صحيح باشيم.از دشمن هم نترسيم.بدترين چيز اين است که از ترس خوشحالي دشمن انتقاد نکنيم.من طرفدار شاد کردن دشمن نيستم اما معتقدم که:"عدالت نبايد فداي مصلحت شود".در حال حاضر و در اين فضاي "مه آلود" هر حرفي که زده مي شود شخص را در تنگناي حنگ نرم و اهداف دشمنان اسلام قرار مي دهند و اجازه حرف زدن داده نمي شود.باز خوب شد رهبري تذکري دادند تا برخي از خواب بيدار شوند.
سوم:من با ايت الله بهاء الديني 6 سال قبل توسط کتاب زندگي نامه ايشان آشنا شدم.خدا بيامرزدشان.کتاب "نردبان آسمان" که در مورد درس اخلاق ايشان است را خوانده ام ولذت برده ام.
در پناه حق