همونطور که ميدونيد انسان طوري خلق شده که ميل به پاکي و صداقت دروجودش به طور ذاتي به وديعه گذاشته شده.چون از روح و سرچشمه لايزال الهي در کالبد انسان دميده شده و تنفر از بدي و گناه و بزه کاري در وود انسان يه امرفطريه.روح انسان فطرتا تمايل داره به سرمنشا الهي خودش رجوع کنه و به قول مولانا:

هرکسي کو دور ماند از اصل خويش

باز جويد روزگار وصل خويش

طبيعيه که ضمير ناخودآگاه ما انسانها براي رسيدن به اصل خودش با نفس سرکش و هرچه که از نفس اماره سرچشمه ميگيره درمبارزه است و همين مبارزه ي با بديها باعث به تعالي رسيدن انسان که هدف نهايي خلقت است ميشه و مسلما اگه انسان با شخص خطاکار و فاسد مواجه بشه خودبخود و بطور غريزي اون شخص و گناهش رو نکوهش ميکنه.

حالا تصور کنيد اين خطا ...و اين ظلم.....يا گناه از جانب يه انسان روحاني که بايد نماد يک انسان کامل باشه سربزنه. ميتونيد تصور کنيد چه انزجاري به آدم دست ميده؟!!!از کسي که انتظار پاکي و صداقت و تقوا ميره زدروغ و نيرنگ و فريب چيزي سرنزنه...