بزم اهـــل طرب و محفل خوبان اينجاســت

طرب انگيز مکانيست، که جانان اينجاســت

باده نوشيدن و عيش و طرب و شرب مدام

شد مهيا که پري روي غزلخوان اينجاســـت

هرچه جز عشـق بود، محو و فراموش شود

جاودان عشق بود، عشق فروزان اينجاست

هرکجا عشق کند جلوه، شود باغ بهشـــت

رونق و خــرمي بــاغ و گلستان اينجاســت

شاد زي شاد در اين دوره ي بيحاصل عمـــر

لذت زندگي و عيش دل و جــان اينجاسـت

صابـــر از مرحمت دوست به مقصود رسـيد

گفــت آرام دل زار و پريشـــان اينجاســـــت



صابر کرماني