خوشست درد که باشد اميد درمانش / دراز نيست بيابان که هست پايانش

عديم را که تمناي بوستان باشد / ضرورتست تحمل ز بوستانبانش

ز کعبه روي نشايد به نااميدي تافت / کمينه آن که بميريم در بيابانش