نظرات ياداشت بهترين الگو ها براي انسان...اعتكاف مورد علاقه پيامبر

+ جواب نويسنده به يك كاربر گرامي

سوال:سلام مجدد خواستم بدونم دوس داشتن کسي گناه داره اگه پسر باشه ؟؟؟؟راجع به من فکر بد نکنين من تا اين سن با هيچ پسري حرف نزدم و هيچکس رو هم دوس نداشتم تا اين که متوجه شدم پنجره ي رو به روييم ماله پسر همساييون هست بعد اونم چراغ سبز بهم نشون داد ولي من قبول نکردم چون راستيتش يه کم ترسيدم
ولي خوب وقتي به دلم رجوع مي کنم ميبينم که دوسش دارم موندم چيکار کنم ما همسن هستيم (اون خيلي متين و با وقاره و همه هم دوسش دارن اصلا از قماش پسراي امروزي نيست ) خودم هم هنگ کردم که اون چطوري اين فکر رو راجع به من کرده ..
نتيجه تحقيق نويسنده وبلاك راه فضيلت:
قسمت اول پاسخ:
سلام عليكم ...ممنون از اين كه سوال خود را با وبلاك راه فضيلت در ميان گذاشتيد و ممنون از اين كه صادقانه سوال خود را مطرح كرديد من در مورد شما فكر بدي نمي كنم و فكر مي كنم كه شما دختر خوب مومن و با غيرتي هستيد كه سوال خود را مطرح كرده ايد و دنبال جواب هستيد ان شاالله كه هميشه موفق و سر بلند باشيد در پاسخ به سوال شما بايد عرض كنم كه :
اين دوستي شما دو حالت دارد يا براي هوا و هوس است كه خود شما هم مي دانيد كه حرام است و خطرناك به خصوص براي دختر خانم ها كه هم احساسي هستند و هم زريف ولي اگر اين دوست داشتن مقدمه اي باشد براي ازدواح بايد عرض كنم كه:
بي شك از ديدگاه تربيتى و روان شناختى و بر اساس مقررات دينى اسلام، دوستى با جنس مخالف صحيح نيست؛ چون هر ارتباطى كه بين انسان ها برقرار مى‏ شود، به هدف انجام معامله اي خاص صورت مي گيرئ. حال سخن آن است كه دوستى با جنس مخالف، چه نوع ارتباطى است؟ و چه چيزى در اين دوستى و ارتباط معامله مي شود؟
يقيناً رابطه اقتصادى برقرار نشده و كالا خريد و فروش نمى‏ شود و يا ارتباط آموزشى در بين نيست و پيام آموزشى مبادله نمى‏ گردد و...؛ بلكه تنها چيزى كه در اين ميان مبادله مى‏شود،محبت و دوستى و عشق ورزى خاص - فراتر از دوستى با جنس موافق - است و پايه اين ارتباط بر اين نوع مبادله‏ ها تكيه دارد وگرنه دوستى شكل نمي ‏گيرد و محبتى ارزانى نمى‏ گردد.خلاصه اين كه در اين گونه دوستي ها فقط محبت و عشق به همديگر تقديم مي شود نه چيز ديگري ان
در نزد تمام مكاتب و نظام‏هاى فكرى عرضه و مبادله محبت و دوستى خاص - كه از دست دوست موافق برنمى آيد - بعد از اعمال شرايطى خاص بايد انجام پذيرد كه يكى از شرايط اساسى آن، اعتماد سازى است؛ به گونه اى كه هر يك از طرفين در ابراز محبت و عشق خود به ديگرى، وى را فردى مورد اعتماد بيابد و الا عشق را نثار بيگانه نمى‏ سازد تا چه رسد به افراد غير قابل اطمينان. اين اعتماد تنها و تنها از طريق محرم بودن دوست فراهم مى‏ گردد. لذا به ميزان محرميت اين محبت و عشق، عميق تر و خالص ترشود. لذا اين روابط شرايط خاص خود را اقتضا مى‏ كند و اين شرايط بايد رعايت گردد تا مجاز شمرده شود. از جمله آن شرايط انحصارى و بى چون و چرا «اعتماد سازى» است كه كامل ترين شكل آن از رهگذر محرم بودن دو دوست فراهم مى‏ گردد. از اين رو تا عقد ازدواج انجام نپذيرفته است، اين دوستى با اين احساسات و ثمره خاص مجاز شمرده نمى ‏شود؛ چرا كه شرط لازم را ندارد و چه بسا با ترديد يكى از دو دوست در دوستى خويش، حسرتى در پى داشته باشد. حتى اگر قصد ازدواج با دوست پسرتان را داشته باشيد؛ باز هم هرگز اين دوستى براى رسيدن به يك ازدواج موفق، مؤثر نيست.؛ بلكه چه بسا تأثير منفى هم به جاى بگذارد. ازدواج موفق از مسير دوستى قبلى با همسر آينده نمى‏ گذرد؛ بلكه از مسير شناخت، فارغ از احساسات عاشقانه و عواطف ارزانى شده بعد از انديشه وشناخت و اعتماد فراهم آمده مى‏گذرد.