از دورترها،

از عمق گذشته‌هاي شيرين،

من صداي تو را مي‌شنوم

و براي آمدنت

شعر مي‌سازم!

شعرهايي که رديف و قافيه،

همه در آن رنگ باخته است.

و منِ دل‌باخته،

گنگ آن لحظه‌‌هاي غريبم:

وقتي که مي‌آيي

و من زبانم بند مي‌آيد؛

آن‌گاه اشک‌هاي من

شعرهاي من مي‌شوند!