نظرات ياداشت آينه آبرو دار موفق

+ سه نقطه

سلام
خيلي شنيده ام که مومن اينه مومن است. به نکاتي که در مورد اينه بودن هم اشاره کرديد انديشيده بودم اما چه جوري مي شه ائينه بود؟ اکثرا شايد عيب پوشي بکنيم ولي همون هايي هم که مي پوشانند باز هم موقع دعوا و نزاع و قهر و ... که باشه عيبهاي صدساله شون رو که از جد و اباي طرف هم مي دونن برملا مي کنن. بايد چه کرد تا در زمان هاي حساس اين عيب پوشي رو داشته باشيم؟ وگرنه در زمان هاي معمول که سهل است و راحت.
از طرفي فرموديد عيب يکديگر رو به خودش بپيم نه که جار بزنيم و به ديگري(از خصوصيات ايئنه بود ديگه). حالا اگه طرف ظرفيت شنيدن رو نداشت چي؟ نخواست ما ائينه اش باشيم. اون موقع تکليف ما چيست؟ شما تو اينه نگاه کرديد و ديديد. او اگر نگاه نکند و نمي خواهد نگاه کند .... چه کنيم که افراد اين طرفيت رو داشته باشند که بخواهند در اينه ببينند عيوب خودشان را.
و نکته سوم اينکه ايئنه جسم بود. ازش دلخور نمي شيم که عيب من رو نشون داده اما اگه کسي عيب من را بگه ازش دلخر ممکنه بشيم. چه جوري بايد عيب افراد رو بهشون گفت که مانند اينه به ما بنگرند و دلخور نشوند و به عيبشون دقت کنند نه به من و حرف من و سايز و شکل اينه بودنم که مثلا تو خود پر از غبار هستي و اين ها
ممنون مي شم به اين سه سوال من پاسخ بديد.
سپاس

پاسخ

سلام عليكم ...ممنون از حضور پر مهر شما ....سوالات شما:کثرا شايد عيب پوشي بکنيم ولي همون هايي هم که مي پوشانند باز هم موقع دعوا و نزاع و قهر و ... که باشه عيبهاي صدساله شون رو که از جد و اباي طرف هم مي دونن برملا مي کنن. بايد چه کرد تا در زمان هاي حساس اين عيب پوشي رو داشته باشيم؟ وگرنه در زمان هاي معمول که سهل است و راحت. ...پاسخ شما:همان گونه كه شما نوشته ايد اين كار بسيار سخت مي باشد و ارزش كار زماني است كه انسان در سخت ترين شرايط بتواند از اعتقادات خود پايين نيايد و ارزش ها را زير پا نگذارد همان گونه كه اهل بيت فرموده اند انسان بهتر است در حالت غضب سكوت كند چون زماني كه غضب سراغ انسان مي ايد عقل مي رود و سكوت كردن در زمان غضب بسيار خوب است و انسان سعي كند كه هميشه از كارهاي بد ديگران عبرت بگيرد و اين گونه تفكر كند كه اين شخص كار بدي انجام داد و من سعي مي كنم كه اين گونه نباشم و با تفكر و مطالعه راه درست را پيدا مي كنم ...ادامه كامنت شما:از طرفي فرموديد عيب يکديگر رو به خودش بپيم نه که جار بزنيم و به ديگري(از خصوصيات ايئنه بود ديگه). حالا اگه طرف ظرفيت شنيدن رو نداشت چي؟ نخواست ما ائينه اش باشيم. اون موقع تکليف ما چيست؟ پاسخ من:اول كه ما سعي كنيم در ضمن اين كه زيبايي ها را بيان مي كنيم و عيب ها را هم در غالب بهترين كلمات براي دوستان و آشنايان بيان كنيم و اگر شخي نپذيرفت ما وظيفه امر به معروف و نهي منكر خود را انجام داه ايم و اگر از اول مي دانيم اگر عيبت را بگوييم شخص قبول نمي كند و يا ناراحت مي شود و يا به ما توهين ميكند شرايط امر به معرف در اين زمان وجود ندارد و ما بايد صبر كنم تا سر فرصت مناسب عيوب ان شخص را برايش بگوييم...ادامه كامنت شما:چه جوري بايد عيب افراد رو بهشون گفت که مانند اينه به ما بنگرند و دلخور نشوند و به عيبشون دقت کنند نه به من و حرف من و سايز و شکل اينه بودنم که مثلا تو خود پر از غبار هستي و اين ها...اول ضمن اين كه سعي كنيم خودمان نصيحت پذير باشيم سعي كنيم طبق روحيات هر شخصي برخورد كنيم و انسان ها در زمان هاي مختلف روحيه هاي متفاوتي دارند و در برخي از ساعات روحيه انتفاد پذيري دارند كه بهتر است با او وارد صحبت شويم و ضمن بيان خوبي ها عيوبش را هم در آن زمان برايش بيان كنيم و و اصلا چقدر خوب است كه ما به دوستمان بگوييم بيا صفات خوب و عيوب هم«صفات بد» را روي كاغذي نوشته به هم بدهيم و سعي كنيم در آن كاغذضمن بيان خوبي ها بدي ها را هم به بهترين زبان به دوستمان گوشزد كنيم و اگر اين كار را كرديم و طرف مقابل عيبش را برطرف نكرد ما وظيفه خودمان را انجام داده ايم و اول از او بخواهيم كه عيوب ما را بگويد ...من فكر مي كنم بايد فكر كرد و راه و روش هاي مختلفي را پيدا نمود و عيوب را گوشزد كرد ان شاالله كه موثر باشد