سلام وب اموزنده اي داريد اما يک سوال دارم.
چرا ماکه به خاطر خوشالي ديگران از خواسته هاي خودمان مي گذريم
بيشتر از چشم انها مي افتيم وهرچه بيشتر در خانه خدا مي رويم واز او چيزي مي خواهيم بيشتر نوميد مي شيم وهمه خواسته هامون برعکس.نگوييدکه صلاح ما اينه چون هميشه خودمو با همين قانع کردم اما هر چه فکر مي کنم و مشکلات مي بينم از اين دنيا وهمه چيز نوميد مي شم.ممنون اگر جواب درست ودر حد در ک من بدهيد.
سلام آقا سجاد
خيلي ممنون که به من حقير سر زدين
اگر با تبادل لينک موافقيم ...
من دست از پا دراز تر پايم
تا يادم نرفته بگم خيلي از اين مطلبتون خوشم آمد
فعلا باي
منتظرم...(يعني انسان هميشه منتظره)
سلام
من برگشتم.
راستي يه کوچولو ديرشده ولي عيدتون مبارک.
ممنون که تو اين مدت به ما سرميزدين.
پست زيبايي بود.سپاس از شما پاينده باشيد
امضا:جوجه روان شناس
سلام...
صميمانه دعوتيد به خوانش سپيد تازه ام
با درون مايه عرفاني
سلامانا غير مهملين لمراعاتكم ولاناسين لذكركم و لو لا ذلك لنزل بكم اللاوا واصطلمكم الاعدا فاتقوا الله جل جلاله.
ما از رسيدگي و سرپرستي شما كوتاهي نمي كنيم و ياد شما را از خاطر نمي بريم كه اگر جز اين بود ازهرسو گرفتاري برشما فرود مي آمد ودشمنان، شما رااز بين مي بردند.پس از خداي بزرگ بترسيد.
بحارالانوار، ج53، ص175/احتجاج.
اللهم عجل لوليک الفرج