اگر پاي طلب داري قدم در نه که راه آنک
شمار ره نمايان را قلم درکش که ماه آنک
نخست از عاشقي خو را به راه جست او گم کن
که خود زانجا ندا آيد که اي گشته راه آنک
به سربازي توان ديدن بساط بارگاه او
اگر داري سر اين ،در آن بارگاه آنک
سري چبود برو در باز کاندر کوي وصل او
سري را صد سراست و هرسري را صد کلاه آنک
ترا چون عشق او پذيرفت دعوي دو عالم کن
که بر تحقحق اين دعوي قبول او گواه آنک
چو دار الملک جانت را به مهر مهر او بيني
مترس از زحمت غوغا به ميدان آي شاه آنک
تو در چاه تحير مانده و ز بهر خلاص تو
خيال او رسن در دست بر بالاي چاه آنک
برون تاز اسب همت را ،کجا ؟بيرون از اين گنبد
و گرچه آخورش خواهي هم آب و هم گياه آنک
بيار آهي که چون از تنگناي لب رها گردد
ترا گويند بر کيوان نگر کايوان آه آنک
زصف تفرقه بر خيز و بر جمع صفا بگذر
که از رندان سلطان دل سپاه اندر سپاه آنک
به غفلت گر ز خاقاني ،گناهي در وجود آمد
به استغفار آن خرده بزرگي عذر خواه آنک
حريف خاص اوداني محمد (ص)کز پي جاهش
سرآهنگان کو نبيند سر هنگان در گاهش