صداي تو گرم است و مهربان
چه سحر غريبي درين صداست
صداي دل مرد عاشق است
که اين همه با گوشم آشناست
صداي تو همچون شراب سرخ
به گونه ي زردم دوانده خون
چنين که مرا مست مي کني
نشاني ي ميخانه ات کجاست ؟
به قطره ي شبنم نگاه کن
نشسته به گلبرگ مخملي
به مخمل آن نيمتخت سرخ
اگر بنشاني مرا به جاست
صداي تپش هاي قلب من
به گوش تو مي گويد اين سخن
که عاشقم و درد عاشقي
چگونه نداني که بي دواست ؟
ز جک جک گنجشک هاي باغ
تداعي صد بوسه مي کنم
بيا و ببين در خيال من
چه شور و چه هنگامه يي به پاست
چه بي دل و بي دست و پا منم
چنين که شد از دست دامنم
چرا به کناري نيفکنم
ز چهره حجابي که از حياست
دلم همه شد آب آب آب
که سر بگذارم به شانه ات
مگر بنوازي و دل دهي
که فاش کنم آنچه ماجراست
به زمزمه گويد زمان عمر
که پاي منه در زمين عشق
به غير هواي تو در سرم
زمين و زمان پاي در هواست

[گل]