واقعا همه اثرات استغفار ي طرف اون ايجاد تواضع هم ي طرف...
وقتي ادم جلوي خدا که با عضمت ترين چيز توي عالم هست اشک بريزه و به خطاهاي خودش اعتراف کنه و طلب بخشش کنه ديگه تواضع جلو بنده هاي خدا براش سخت نميشه. ديگه هميشه اين توي ذهنش ميمونه که من آدم کاملي نيستم و شايد همين کسي الان دارم باهاش صحبت ميکنم از من خيلي باتقوا تر و بالاتر باشه.
پس چرا بايد جلوش خودنمايي کنم؟
من خودم اين يکي رو تجربه کردم که ميگم. نه اينکه بگم اهل استغفار هستما! نه! ولي همون هر از گاهي هم که ي استغفار الکي اي ميکنم اين حس توي ذهنم ايجاد ميشه...