از کوچه پرسيدم نشانت را نمي دانست آن کفشهاي مهربانت را نمي دانست رنجيده ام از آسمان ، قطع اميدم کرد دنباله ي رنگين کمانت را نمي دانست اينگونه سيب سرخ هم از چشمم افتاده ست شيريني اش ، طعم لبانت را نمي دانست قيچي شدم ، بال و پرم را يک به يک چيدم ســـَمت ِ وسيع ِ آسمانت را نمي دانست لاي ورقها ، نامه ها ، دفترچه ها گشتم حتي کتابي داستانت را نمي دانست