مي روم تا در ره محبوب خود قربان شوم

سر جدا اندر لب شط با لب عطشان شوم

مي روم تا عالمي از كار خود محزون كنم

صحنه كرب و بلا از خون خود گلگون كنم

شهيد راه وطن اين منم كه در خاكم

ز دهر ديده فرو بسته ام در افلاكم

بامر حق بخروش آمدم سوي باطل

بجنگ كفر من آن حق پرست بيباكم

طمع به خاك وطن داشت خصم و غافل بود

كه در برابر او سخت كوش و چالاكم

اگر چه كشته آزادي وطن گشتم

كنون بخاك سيه سر نهاده صد چاكم

ز خون من پس از اين لاله رويد و گويد

به تربتم چه نشستي مجو كه غمناكم

شهيد راه وطن مست عشق حق باشم

كه بي نياز بتابوت و چوبه تاكم

[گل][گل][گل][گل][گل][گل][گل][گل][گل]

خيلي زيبا بود استفاده کردم[گل]

التماس دعا و به روزم[گل]

سلام بردوست خوب ما

مطالب شما همواره مفيد وپرمعناست.سربلندباشيداستاد

سلام من الان 19 ساله ام.وقتي 15و16ساله بودم خدا رو دوست داشتم .يک دفعه اي باخداشدم الان هم يک دفعه اي جدا شدم.نماز ديروقت ميخونم.نه دعايي نه نيايشي .خودمم خسته شدم ولي ديگه خدا رودوست ندارم که بخوام برگردم به سمتش.دست خودم نيست

چکارکنم

سلام

آپم و "انتظار"

من خدايي دارم

که در اين نزديکي است

نه در آن بالاها !

مهربان، خوب، قشنگ ...

گاه گاهي سخني مي گويد،

ساده تر از سخن ساده من

او مرا مي فهمد !

او مرا مي خواند،

او مرا مي خواهد،

او همه درد مرا مي داند ...

چون به غم مي نگرم،

آن زمان رقص کنان مي خندم ...

که خدا در همه جا ياد من است

او خدايست که همواره مرا مي خواهد

او مرا مي خواند

سلام!

ممنون از حضورتون

يه وبلاگ جديد ساختم خوشحال ميشم بيايد و نظر خودتون رو بگيد

يا علي[گل]