دلتنگ اذان حرم کرب و بلايم



شبي ساکت و دلگير، خودم بودم و قلبي که ز غم بسته به زنجير، و نزديک اذان بود که پيچيد به آفاق، همه نغمة تکبير، نوشتند که هنگام اذان دست به دامان خدا باش، و مشغول دعا باش که باز است به درگاه الهي در رحمت، و آن لحظه بود لحظة شيرين اجابت، شدم غرق عبادت، دو چشمم همه‌ام اشک شد و روي لبانم همه سوگند که يا رب تو رهايم کن از اين بند، و گفتم به خدا بين دعايم که دلتنگ اذان حرم کرب و بلايم.