گوش کن محبوب کوچک دلم
من از کمبود صدات حرف مي زنم
که نمي داني پاييز فصل من نيست
و رنگ ها در جامه دانم همه خاکستري ست
که ديوار امتداد نيامدن است
و جاده دليل دور شدن
که نميداني چگونه ببوسي ام
و نيستي که در آغوش بگيري ام
و نمي آيي تا بباراني ام
و خيال مي کني کوه به کوه ميرسد
و آدم به آدم نمي رسد
و مي خندي که ، هرگز نفهميده ام!بدان اين روزها زمين گرد نيست
آسمان، گنبد فيروزه اي نيست