همه شب نالم چون ني

که غمي دارم ، که غمي دارم …

دل و جان بردي امّا

نشدي يارم ، يارم

با ما بودي ، بي ما رفتي …

چون بوي گل به کجا رفتي

تنها ماندم ، تنها رفتي …

چو کاروان رود ، فغانم از زمين ، بر آسمان رود

دور از يارم ، خون مي بارم …

فتادم از پا به ناتواني ، اسير عشقم ، چنان که داني

رهايي از غم نمي توانم ، تو چاره اي کن ، که مي تواني …

گر ز دل بر آرم آهي

آتش از دلم خيزد

چون ستاره از مژگانم

اشک آتشين ريزد …

چو کاروان رود ، فغانم از زمين ، بر آسمان رود

دور از يارم ، خون مي بارم …

نه حريفي تا با او غم دل گويم

نه اميدي در خاطر که تو را جويم

اي شادي جان ، سرو روان ، کز بر ما رفتي

از محفل ما ، چون دل ما ، سوي کجا رفتي …

تنها ماندم، تنها رفتي …

به کجايي غمگسار من ، فغان زار من بشنو باز آ ، باز آ

از صبا حکايتي ز روزگار من بشنو باز آ

باز آ سوي رهي

چون روشني از ديده ما رفتي

با قافله باد صبا رفتي

تنها ماندم …

تنها رفتي …