اگر خدا
دوستي رانمي آفريد...
بشر هرگز
راه آسمان را
پيدا نميکرد
و هبوطپايان آدم بود...
مرگ بلبلفاجعه نبود...
سوگ شقايقمعنا نداشت...
اگر دوستي نبود...
انسان تا آخرين دقايق
تشنه ميماند...
و آدمي...در عطشِ زندگي...
مدام
دل به سراب مي بست...
اگر...تنها اگر
همين يک واژه...نبود...