دلم گرفته ازين لحظه هاي باراني
نشسته در نفسم موج صد پريشاني
هواي غربت مارا کسي نمي داند
هواي غربت مارا تويي که مي داني
ببين که پر ز سکوتم در اين هواي غريب
ببين سکوت درونم . سکوت طوفاني
به آسمان تو ديگر نمي رسد دستم
بگير دست مرا اي خداي نوراني
اگر چه دست تهي آمدم به درگاهت
دلم پر است. پر از ربناي عرفاني