خشخاش

بوته ‏اى است يکساله که در مناطق معتدل مي‏ رويد. رشد سالانه اين گياه به ارتفاعى معادل 110-70 سانتيمتر مي‏رسد. در اواسط بهار، بعد از اين که گلهاى رنگارنگ ان کم‏ کم شروع به ريختن مي‏ کند، از ميان گلها کپسول ظاهر مي ‏شود که به آن گرز خشخاش مي‏ گويند. اين گرزها در اواخر بهار و اوائل تابستان داراى پوست سبزى است که به زردى مى ‏گرايد. البته، قبل از اين که ميوه گياه خشک و زرد شود به روش خاص مبادرت به تيغ زدن آن مي‏ نمايند. اين کار به وسيله افرادى که تجربه خاصى در تيغ زدن دارند، انجام مي‏شود. آنان در ساعات اوليه شب با تيغهاى مخصوص و با ايجاد چندين شيار افقى و يا عمودى و يا مورب بر روى گرزها مبادرت به تيغ زدن مي‏نمايند. صبح روز بعد، شيره سفيد رنگى از محل شکافهاى گرز به بيرون ترشح مي‏کند و در مجاورت هوا به صمغ قهوه‏اى رنگ تبديل گرديده در پياله مخصوص جمع‏ آورى و براى ترياک مالى آماده و به صورت لول روانه بازار قاچاق مي ‏شود

ترياک

تاريخچه :
قديمى ‏ترين و مشهورترين ماده مخدر است که از گياه خشخاش به دست مي‏ آيد. اين گياه حدود 2500 ســــال قبل در منطقه مديترانه کشت مى ‏شده است. سابقه اين گياه را تا 5000 سال قـــــــبــل هم ذکر مي ‏کنند. از آثارى که از سومريها باقـــى مانده اســــت، چــنين بــر مي ‏آيد، آنها اين ماده را استعمال مي ‏کرده اند و با آن گياه شادى بخش مي ‏گفتند. در نوشته‏ هاى هومر از ترياک نام برده شده است.
شکل ظاهرى :
ترياک شيره منعقد شده تخمدان کال بوته خشخاش است که از نظر علمى به پاپاور معروف است. ترياک آماده مصرف، ماده ‏اى است خميرى به رنگ قهوه‏اى که بر حسب نوع و منطقه کشت خشخاش و آب و هواى منطقه پرورش از قهوه‏اى روشن تا تيره وجود دارد نامهاى ديگر آن افيون، اپيوم و ترياق مي‏ باشد.
الکالوييد :
ترياک داراى ترکيبات بسيارى است که تاکنون 25 نوع موثر آن شناخته شده است. مهمترين آلکالوييدهاى ترياک عبارتند از مرفين، نارکوتين، پاپاورين، تبائين، کدئين و نارسئين.
نحوه مصرف :
- تدخين به وسيله وافور و يا با وسيلى مانند آن مثل قليان، قلقلي، سيخ و سنگ
- استفاده به صورت قرص
- حل کردن در آب يا چاى و نوشيدن آن
عوارض :
- مغز: وابستگى (اعتياد)، بي‏خوابى هنگام شب، خواب الودگى در طى روز
- تغييرات شخصيتي:
1-کاهش علائق و انگيزه‏ها
2-کاهش احساس مسئوليت
3-کاهش توجه به تحصيل، شغل و خانواده
4-افسردگى و بي قراري، پرخاشگري، اغماء به دنبال مصرف زياد
- گوارش: تهوع و استفراغ، کاهش اسيد معده و اختلال در هضم غذا، کاهش فعاليت روده ‏ها و يبوست مزمن، بي‏ اشتهايى و کاهش وزن، سوء تغذيه، خشکى دهان، اختلال در کبد
- پوست: خارش، تيره شدن رنگ پوست، تيرگى لبها، کهير
- بيضه و تخمدان: کاهش توان و ميل جنسي، بهم خوردن دوره ‏هاى قاعدگى در زنان
- تضعيف دفاع بدن عليه بيماريها: بي ‏حسى و عدم تعادل بدني‏، عفونت ريه، يست تنفسى به دنبال مصرف زياد، انقباض مردمک چشم