انگشتانم که لاي ورق هاي ديوان حافظ مي رود

دست دلم مي لرزد

اما به خواجه مي سپارم تا اميد را از دلم نگيرد

دلم مي خواهد هميشه بگويد :

"يوسف گم گشته بازآيد به کنعان غم مخور..."