شبي بهانه ي من شو براي بيداري
نگو دوباره برايم بهانه اي داري!
تمام فکر مني و نيامدي حتي
به شب نشيني اين خوابهاي افکاري
خيال با تو نبودن هنوز هم سخت است
هنوز با همه ي روز هاي تکراري
مرا ببخش اگر بي اجازه وارد شد
کسي به خانه ي دل از شکاف ديواري
چه راه سرد و غريبيست راه من بي تو
شبيه مرگ و يا ازدواج اجباري!!
نميشود بروم خسته ام . . . نميفهمي؟؟!
چه لذتيست که اينقدر مردم آزاري؟؟!
و حرف آخر من اينکه تا ابد ممنون
براي آن همه اشکي که بي تو شد جاري . . .