تو بين منتظران هم ،
عزيز من چه غريبي !
عجيب تر که چه آسان نبودنت شده عادت .
چه بي خيال نشسته ايم، نه کوششي نه وفايي
فقط نشسته و گفتيم: خدا کند که بيايي......
