حاج آقا دو تا سوال ديگه هم دارم که با اجازه مطرحش ميکنم

راستش رو بخويد گاهي توي دلم يه جور حس خود برتر بيني‌ ميکنم ، اينکه بايد همه بهترين‌ها براي من باشه ، وقتي‌ براي يکي‌ اتفاق خوبي‌ مي‌افته ميگم براي من هم بايد بيفته ، البته در ظاهر خوش حال ميشم ولي‌ باطنن نه‌ ، ناراحت ميشم ، البته با هيچ کس در ميان نميگذارم و همه فکر ميکن من خيلي‌ خوش حال شدم ، که بازم حس ميکنم دارم تظاهر ميکنم

چه طور اين مساله رو برا خودم حل کنم ؟ چه کار کنم که واقعا هم ظاهراً هم باطنن خوش حال بشم ؟ چه کاري انجام بدم که يار و ياور مردم باشم ؟

راستش رو بخويد همين الانم که دارم براتون مينيويسم احساس ميکنم دارم تظاهر ميکنم که شما فکر کني من آدم خيلي‌ خوبي‌ هستم ، دائم عذاب وجدان و شرمندگي دارم در محضر خدا ، تو رو خدا راهنمايم کنيد که از کار خوبم لذت ببرم نه‌ از عذاب وجدان غرور و تظاهر حتي تو دلمم با خودم درگير باشم

مورد ديگه اينکه آدم خيلي‌ بي‌خيالي هستم ، يعني وقتي‌ از يه چيزي ناراحت ميشم خيلي‌ زود يادم ميره ، همه بهم ميگن بيخيالم ، به نظرتون خوبه يا بد ؟