سلام عليکم ... با توجه به اين که غيبت از حقوق الناس است، بنابر اين در مرحله اول بايد از غيبت شونده رضايت گرفت، آن گاه به درگاه الاهي از اين گناه توبه کرد. اما اگر رضايت گرفتن از غيبت شونده به هر دليلي ممکن نباشد و يا اين که گفتن به او موجب مفسده اي مهم تر مي شود و ... که در اين صورت با توجه به روايات معصومان (ع) بايد براي او استغفار نمود و اين کفاره غيبت او است. در اين باره به دو روايت اشاره مي کنيم:1. امام صادق (ع) مي فرمايد از پيامبر (ص) پرسيده شد: کفاره غيبت چيست؟ حضرت فرمود: هر وقت يادت آمد، براي او از خداوند طلب آمرزش کن. [1]2. امام صادق (ع) در روايت ديگر مي فرمايد: اگر غيبت کردى و خبرش به غيبت شده رسيد، پس راهى نمي ماند جز حلاليت خواستن از او، امّا اگر خبرش به او نرسيده، از خداوند برايش طلب آمرزش کن. اصلا از رحمت و بخشش خداوند نا اميد نباشيد و اين که ميگوييد که خجالت مي کشم با خدا حرف بزنم مطمئن باشيد که اين حالت خجالت کشيدن يک حالت شيطاني است که مي خواهد شما را با اين افکار از راه خداوند متعال دور کند...اگه نگاه شما تحريک اميز باشد و در دل شما حالت هايي ايجاد کند نگاه حلالي نيست و بايد ترک کنيد...اما بهتون توصيه مي کنم اين طوري دنبال دوست داشتن نباشيد چرا که خيلي از اين رابطه ها شايد در مراحل اول توش گناه نباشه ولي اگر هدايت نشه و کنترل نشه قطعا به انحراف کشيده خواهد شد...ببخشيد به خاطر اين که قسمت نظرات خيلي نميشه نوشت بيشتر از اين نمي تونم در خدمتتون باشم