سلام عليكم .ممنون از شما كه سوالتون را مطرح كرديد .لطفا جواب بنده را با دقت مطالعه فرمايد در صورت قانع نشدن دوباره ان را مطرح كنيد تا بيشتر مورد برسي قرار بگيرد .اما من قسمت اول سخنان شما را به صورت يك سوال مطرح ميكنم به اين صورت :تکليف انسان هاي اروپايي که از اسلام و قرآن اطلاعي ندارند چيست؟در مورد قيامت و محاسبه اعمال پيروان غير اسلامى لازم است گذرا امورى را متذکر شويم، بدين شرح:1 - دين حق در هر زمانى يکى بيش، نيست، بنابر اين معنا ندارد بعد از بعثت پيامبر اسلام(ص) و با توجه به خاتميت آن حضرت، دينى غير از اسلام مورد قبول درگاه خداوندى باشد (و من يبتغ غير الاسلام دينا فلن يقبل منه) (1)2 - رستگارى در جهان آخرت به دو چيز (عمل صالح و اعتقاد راستين به خدا) وابسته است. اگر فردى از عمل پسنديده بهره‏مند باشد و نسبت به مبدأ و قيامت باورى درست داشته باشد و به تعبير قرآن از قلبى سليم بهره‏مند باشد، در قيامت رستگار مى‏گردد. «يوم لا ينفع و لا بنون إلّا من أتى اللَّه بقلب سليم».(2)3 - در جهان بينى اسلامى اين باور آمده است که خداوند با بندگانش به عدل حکم مى‏کند و به متقضاى آن عذاب الهى بعد از اتمام حج است، يعنى خداوند حکيم و عادل بعد از آن که راه حق را بررسى انسان‏ها تبيين نمود (توسط حجت‏هاى باطن و ظاهرى) آن گاه آنان را به حساب و کتاب عمل فرامى خواند. (ماکنا معذّبين حتى نبعث رسولاً)(3)به مقتضاى اين آيه کسانى که حجت بر آنان تمام نشده است و نتوانستند دين حق را بشناسند و در نتوانستن تقصيرى نداشتند، از اين جهت مشمول عذاب الهى قرار نمى‏گيرند.4 - در فرهنگ اسلامى کفر چند معنا دارد که يکى از آن‏ها عناد و انکار حقايق است و اين در قيامت باعث عقوبت مى‏گردد، نه کفرى که از روى نادانى و از قصور و استضعاف فکرى باشد که در اين صورت ممکن است مشمول رحمت الهى قرار گيرد.(4)با بيان اين امور مى‏گوييم: اگر بعد از بعثت پيامبر اسلام(ص) غير مسلمان(اعم از يهوديان، مسيحيان و ديگران) که: اولاً: در پى شناخت و يافتن دين حق برآيند، نه در پى انکار و عناد، و بدون اين که تقصيرى داشته باشند، نتوانند به حقانيت دين اسلام نايل گردند،ثانياً: با شناختى که به حقانيت دينشان دارند، حال دينشان دين حضرت مسيح باشد يا دين حضرت عيسى و يا غير آن به دستورهاى آن نيز پاى بند باشند، در اين صورت اين گونه افراد که به تعبير شهيد مطهرى مسلمان فطرى هستند(5) ) بعيد نيست در آخرت در زمره نجات يافتگان از دوزخ قرار گيرند. اين به مقتضاى عدل و حکمت خداوندى است که روايات اسلامى اين سخن را تصديق مى‏کند. (6)شهيد مطهرى در اين باره مى‏گويند: «اگر کسى داراى صفت تسليم باشد و به عللى حقيقت اسلام بر او مکتوم مانده باشد و او در اين باره بى تقصير باشد، هرگز خداوند او را معذّب نمى‏سازد، او اهل نجات از دوزخ است»(7) نيز گفته است: «به نظر من اگر افرادى يافت شوند که نيکى به انسان‏هاى ديگر و حتى نيکى به يک جاندار اعم از انسان يا حيوان را بدون هيچ چشم انتظارى انجام دهند و حتى در عمق وجدان خود از آن جهت خدمت نکنند که چهره خود را در آيينه وجود محرومين مى‏بينند، يعنى ترس از اين که روزى چنين سرنوشتى داشته باشند، عامل محرک آن‏ها نباشد، بلکه طورى انگيزه احسان و خدمت در آن‏ها قوى باشد که اگر بدانند هيچ گونه سودى عايد آن‏ها نمى‏شود، حتى يک نفر هم از کار آن‏ها آگاه نمى‏گردد و احدى به آن‏ها يک «بارک اللَّه» هم نخواهد گفت، باز هم آن کار خير را انجام مى‏دهند و تحت تأثير عادت و امثال آن هم نباشد، بايد گفت: در عمق ضمير اين انسان‏ها نورى از معرفت خداوند هست و به فرض اين که به زبان انکار کنند، در عمق ضمير اقرار دارد، افکارشان در واقع و نفس الامر انکار يک موهومى است که آن را به جاى خدا تصور کرده‏اند و يا انکار يک موهوم ديگرى است که آن را به جاى بازگشت به خدا و قيامت تصور کرده‏اند ،نه انکار خداو معاد واقعى... بنابر اين بعيد نيست که اين گونه کسان واقعاً و عملاً در زمره اهل کفر محشور نگردند، هر چند لساناً منکر شمرده مى‏شود، واللَّه اعلم»(8)در عين حال بايد توجه داشت که اگر چه تعاليم دين اسلام به آنها نرسيده است، اما براساس عقل و فطرت خود و هم چنين براساس آموزه هايي که در دين خودشان قرار دارد و مورد تأييد اسلام است، مورد سؤال و مؤاخذه قرار خواهند گرفت.------------------------------------------------------------------------------------------------------------پاورقي :1) آل عمران، (3)، آيه 85.2) شعرا (26)، آيات 88 و 89.3) اسراء (17)، آيه 15.4) رجوع شود به آيات سوره توبه(9)، آيه 106، ونساء(4)، آيات 98 و 995) مرتضى مطهرى، مجموعه آثار ، ج1، ص 294.6) رجوع شود به همان، ص 307 و 308.7) همان، ص 293.8) همان، ص 309.اما در مورد مسلمان شدن ايرانيان اينچنين بحث ميكنيم :چگونه شد که شيعه در ايران رشد کرد؟پيش از بيان پيدايش شيعه در ايران، لازم است در نخستين قدم به مفهوم شيعه توجه کنيم. شيعه به معناى پيرو و در اصطلاح، کسى است که از امام على(ع) پيروى کرده و او را خليفه بلافصل مى‏داند و ديگران را غاصب اين مقام مى‏داند.در مورد پيدايش شيعه مى‏توان از دو زاويه وارد بحث شد؛ يکى از زاويه شيعه به معناى پيرو على و ديگرى شيعه به معناى جمعيت سياسى – مذهبى.1ـ شيعه به معناى پيرو على(ع) از زمان پيامبر(ص) مطرح بود. پيامبر فرمود: «إنّ عليّاً و شيعتَه هم الفائزون يوم القيامة؛(1) على و شيعيانش در روز قيامت

سلام عليكم .ممنون از شما كه به كلبه كوجك من سر زديد شما فرموده ايد:گرچه كلا با دين و اين بازيها سازگاري ندارم...من ميتونم بپرسم كه چراشما دين را يك بازي ميدانيد؟ شما پرسيده ايد: من خودم روانشناسي مي خونم ولي نمي دونم چرا دين داران هر فرقه مذهبي با جسم مخالفت مي كنن چرا؟جواب :من يك سوال از شما دارم شما انسان را چند جزء ميكنيد؟من انسان را متشكل از جسم وروج مي دانم كه شما به ان روان ميگويد به نظر شما دو جزء كه انسان را تشكيل ميدهد كدام مهمتر است ؟به نظر من روح .حال كه روح مهمتر است به كدام بايد بيشتر اهميت داد ؟ به نظر من به روح چون روح بدون بدن زنده است ولي بدن بدون روح هيچ حياتي ندارد به نظر من بدن مانند لباس است که انسان مي پوشد وروح انسان. به نظر شما انسان مهمتر است يا لباس ؟.البته بعضي از مردم هستند که شايد به لباسشان بيشتر از خودشان اهميت بدهند.ولي انسان عاقل بايد به روح اهميت بدهد آن هم صدها برابر بيشتر از اهميتي که به بدن ميدهد. وبدن را تا اندازه اي اهميت بدهد كه رشد ان به رشد روح كميك بكند .و اين دين است كه به روح كمك ميكند كه بتواند در جهت درست رشد بكند و به درجات بالاي انسانيت برسد واگر روح در جهت صحيحح رشد كند ميتواند بدن را به كارهاي عجيبي وادار كند مثلا چشم ميتواند چيزهايي را ببيند كه خيلي از مردم از ديدن ان عاجز هستند و...دوست خوبم فاضل اگر از جوابم قانع نشدي خوشجال ميشوم بيشتر در خدمت شما باشم تا به نتيجه مطلوب برسيم .