يک روز ارباب لقمان گوسفندي به
او داد و گفت:اين گوسفند رابکش و بهترين اعضايش را براي من بياور.لقمان
گوسفند را کشت و دل و زبانش را براي اربابش برد و گفت: اين دو عضو، بهترين
اعضاست.
چند روز بعد ارباب لقمان باز هم گوسفندي به او داد و گفت: اين
گوسفند را هم بکش و اين بار بدترين عضوهايش را برايم بياور! لقمان گوسفند
را کشت و باز هم دل و زبانش را براي اربابش برد و گفت: اين دو بدترين
عضوهاست!
ارباب لقمان حيران شد و از او پرسيد: مگر تو ديوانه اي؟ آخر چگونه مي شود که دل و زبان هم بهترين عضوها باشند و هم بدترين عضوها؟
لقمان پاسخ داد:من اشتباه نکرده ام، اگر صاحب دل و زبان، خوب و درستکار باشد ، دلش هم پاک باشد و از زبانش براي گفتن حرف هاي پسنديده استفاده کند، دل و زبان بهترين عضوهاست. اما اگر او آدم پستي باشد و دلي چرکين و زبان بد گويي داشته باشد، دل و زبان بدترين عضوهاست!