چه اميد بندم در اين زندگاني
که در نا اميدي سر آمد جواني
سرآمد جواني و ما را نيامد
پيام وفايي از اين زندگاني

هنگامي دستم را دراز کردم که دستي نبود
هنگامي لب به زمزمه گشودم که مخاطبي نداشتم
و هنگامي تشنه آتش شدم،
که در برابرم دريا بود و دربا و دريا …!

از ديده به جاش اشک خون مي آيد
دل خون شده ، از ديده برون مي آيد
دل خون شد از اين غصه که از قصه عشق
مي ديد که آهنگ جنون مي آيد