سلام عليكم .ممنون ازشما به خاطر طرح نظر تون شما فرموديد كه :امر به معروف زماني وجوب پيدا مي كند كه شخص نداند كه كاري كه مرتكب مي شود چه حكمي دارد.اولا اين كه همه عامل گناه كردن ندانستن نيست بلكه خيلي از اوقات غفلت است كه با ياد اوري اون باعث ميشود كه شخص به سراغ گناه نرود و گاهي شخص ميداند كه گناه بد است اما تاثير ان در زندگي را متوجه نيست ولذا شما ميتوانيد با تبين اين موضو ع مانع گناه بشويد و گاهي قبتح اون گناه در نزد گناه كار شكسته است كه شما ميتوانيد با اشاره به اون قبح اون گناه را ياد اوري نماييد و از همه اينها گذشه حرف تاثير داره اگه با اصلوب خودش زده بشه حتماتاثير داره پس جه خوبه كه اين در راه درست باشه .و ضمنا ما ماموره به وظيفه هستيم و مامور به نتيجه نيستيماگر ما در مقابل منکرات سکوت اختيار کنيم اون موقعه است که منکرات بدون هيچ مانعي رشد ميکنند و به ما هم سرايت ميکنند پس راه د رمبارزه است فقط کافي است که ما راه مبارزه را ياد بگيريم و از قبول نکردن ديگران ناراحت نشويم و با مهرباني و استفاده از روشهاي خوب در پي اجراي اين فريضه باشيم همانند امام حسين که شهيد اين فريضه الهي شد ....و راه حل مساله پاك كردن صورت مساله نيست و درست است كه ماهواره و..است ولي گاهي تبليغ چهره به چهره خيلي موثر تر از اين همه رسانه است و....