سلام دوست خوب و ارجمند و بزرگوار من:
که بنده شرمنده ي الطاف شما هستم...
دعاتون رو که ميخونم بي اراده اشک ميريزم و باز هم بي اختيار خدارو صدا مي کنم و خوشحال ميشم هنوز دلهاي پر عطوفت هستن...
اگر ارامش به ظاهر باشه که بنده ظاهرا ارامم...گرچه از دليلش نمي دانم اما روزهاي متمادي و سختي رو در حال گذروندن هستم اما دعاهاي شما تسکين ميشه برادر خوبم.
در مورد بحث هم به زودي زود اقدام مي کنم خودم هرگز حاضر نيستم اون بحث خوب و دوستانه رو از دست بدم و اگر خدا عنايتي کنه امشب تا فردا بحث رو دوباره از سر ميگيريم...
به خانه ي پر از محبت شما که هميشه بهم درس انسان بودن ميده آمدم و دمي باز دمي انسان گونه زيستن رو ياد ميگيرم.