عيوب مردم را نصب العين خود كرده ايد و از عيوب خود غافليد. با اين همه چگونه انتظار داريد دعايتان مستجاب شود در حالي كه خود درهاي آن را بسته ايد. سپس فرمود: تقوا پيشه كنيد، اعمال خود را اصلاح كنيد، نيّات خود را صادق گردانيد، امر به معروف و نهي از منكر كنيد تا دعاي شما مستجاب شود». (محمد باقر مجلسي، بحار الانوار، ج93، باب 14، ص376)
گذشته از اين، ما معمولاً آنچه را از طريق عادي بدست مي‌آوريم اجابت دعا نمي‌دانيم و از ناحية خدا تلقّي نمي‌كنيم؛ در حالي كه قرآن تمام امور را به خدا نسبت مي‌دهد. علاوه بر آن اجراي بي چون و چراي دعا آن گونه كه ما تصوّر مي‌كنيم، بنابر صراحت قرآن، براي خداوند الزام آور نيست. اگر قرار بود كه هر كس دعايش مستجاب شود، اجتماع نقيضين پيش آمد و نظام جهان بر هم خورد.
گذشته از موارد مذكور، به فرض آنكه بنا بر ظاهر آية شريفه «ادعوني ستجب لكم» انجام بي چون و چراي خواستة بنده باشد؛ ولي زمان اجابت دعا از سوي خداوند تعيين مي‌گردد. حضرت يعقوب (عليه السلام)، پيامبر خدا، پس از آنكه دعا كرد كه خداوند يوسف را به او بازگرداند، با وجود استجابت دعايش، قريب چهل سال طول كشيد تا خدا يوسف را به او بازگرداند.
در برخي از روايات آمده است كه گاهي بندة مؤمن دعا مي‌كند و خدا به فرشتگان مي‌فرمايد: دعاي او مستجاب است، ولي اجابت آن را به تأخير بيندازيد؛ زيرا من دوست دارم صداي او را بشنوم.
اين مطلب در تأييد اين سخن است كه با توجه به كمال نفساني كه در ساية ارتباط با خدا و دعا براي انسانت حاصل مي‌شود و خداوند نيز اراده دارد كه انسان را به كمالات بيشتري برساند. لذا، اجابت دعا را به تأخير مي‌اندازد. در واقع، كمال حقيقي انسان در ارتباط با خداست، نه در استجابت دعاي او.
بر درگاه دوست،آيت الله مصباح يزدي