پياله پياله

چاک مي دهد سينه را کعبه

به ميزباني گام هاي مادري

که بهشت را به شاه نشيني چشمان خدا مي برد

و نداي نوشانوش رحماني است

آنجا که به طواف مي خواند

تجلي آغاز و پايان مستي را ...


" شميم باده گساري حق، نوشتان باد "