ز ليلي من شنيدم ياعلي گفت - به مجنون چون رسيدم ياعلي گفت


مگر اين وادي دارالجنون است - که هر ديوانه ديدم ياعلي گفت


نسيمي غنچه اي را باز ميکرد - به گوش غنچه کم کم ياعلي گفت


چمن با ريزش باران رحمت - دعايي کرد و او هم ياعلي گفت


يقين پروردگار آفرينش - به موجودات عالم ياعلي گفت


خمير خاک عالم را سرشتند - چو برمي خواست آدم ياعلي گفت


مسيحا هم دم از اعجاز ميزد - ز بس بيچاره مريم ياعلي گفت


علي را ضريتي کاري نميشد - گمانم ابن ملجم ياعلي گفت


مگر خيبر ز جايش کنده ميشد - يقين آنجا علي هم ياعلي گفت