مى‏فشاند او ميوه را دزدانه سخت‏

صاحب باغ آمد و گفت: اى دنى‏

از خدا شرمت بگو چه مى‏كنى؟

گفت: از باغ خدا بنده خدا

مى‏خورد خرما كه حق كردش عطا

گفت: آخر از خدا شرمى بدار

مى‏كشى اين بى‏گنه را زار زار

گفت: كز چوب خدا اين بنده‏اش‏

مى‏زند بر پشت ديگر بنده خودش‏

چوب حق و پشت و پهلو آن او

من غلام و آلت فرمان او

گفت: توبه كردم از جبر اى عيار

اختيار است، اختيار است، اختيار

جبر يعنى اينكه انسان در همه افعال و كردار خود مجبور باشد و از خود هيچ قدرت و توانايى و اختيارى نداشته باشد. چنين معنايى را عقل تأييد نمى‏كند و آيات و روايات نيز با اين عقيده نادرست مبارزه مى‏كنند. اما اختيار به معناى توانايى بر انجام يا عدم انجام كارى مى‏باشد كه در پيش روى ماست و از لوازم قدرت است و با دلايل متقن فلسفى اثبات مى‏شود. (فرهنگ علوم عقلى ص: 37)