سوال:ميگن اگه كسي بي پول باشه به يادخداست وثروتمندان به يادخدانيستن اگه يكي پول دارباشه يعني اين دنياروداره وازامكانات اون دنيا بي نصيبه.ولي اگه كسي فقيرباشه اون دنيا بخاطراينكه دراين دنيا زجر كشيده حتما وضعش خوبه آيا اين درسته؟

نتيجه تحقيق نويسنده وبلاك راه فضيلت :

قسمت اول پاسخ:

ممنون كه سوال خود را با وبلاك راه فضيلت در ميان گذاشتيد .جواب سوال شما كاربر گرامي :

اين طور نيست كه علت بهشت و جهنم رفتن به فقر و ثروت بستگي داشته باشد بلكه ملاك بهشت و جهنم چيزهاي ديگر است كه من به طور كامل براي شما شرح مي دهم.

ملاك بهشت و جهنم رفتن افراد چيست:

مهم‌ترين نشانة اهل بهشت
1ـ پرهيزگاري و تقوا پيشگي.
2ـ بر تن كردن جامة عبوديت و بندگي خداوند است كه در سوره مريم آمده: «اين همان بهشتي است كه به
بندگان‌مان (آنان كه پيشاني بندگي بر آستان او، خاضعانه ماليده‌اند) عطا كنيم، آنها كه پرهيزكاري و تقوا پيشه
كرده‌‌اند.(1)
در آيات كثيري مفهوم «ازلفت الجنّة للمتّقين؛(2) بهشت را براي اهل تقوا نزديك آرند»، آمده است.
3ـ كساني كه اهل ايمان و عمل صالح(3) هستند.
4ـ پيوسته خوف خدا در دل دارند و با هواي نفس خويش در مبارزه‌اند.
5ـ به جهاد در راه خدا با جان و مال خويش اقدام مي‌كند.(5)
قرآن كريم نيكوكاران را «اصحاب الجنه» معرفي مي‌كند،(6) نيز مي‌فرمايد: كساني كه از خدا اطاعت مي‌كنندو از خط رهبري پيامبر (و رهبري امامان كه جانشين پيامبرند) منحرف نمي‌شوند،(7) نيز در راه اطاعت و بندگي خدا، و ثبات دينداري و حركت در خط رهبري، اهل صبر و بردباري هستند،(8) آنان بهشتي‌اند. اينان از توهين و ملامت نمي‌ترسند و در بوته آزمايش‌هاي الهي، سختي‌ها و مشكلات، آنان را از پا درنمي‌آورد، بلكه با استعانت از صبر و بردباري، تا رسيدن به هدف به راه خود ادامه مي‌دهند.
بهشتيان نه هنگامي كه شرّ بدي و ناملايماتي را متوجه خود ببينند، بيقراري مي‌كنند و نه آن هنگام كه به نعمتي و
مالي دست يابند، بخل مي‌ورزند.(9)
اگر مي‌خواهيد اهل بهشت را بشناسيد، تفسير آيات بيست و دو تا سي و پنج سورة معارج را ببينيد، آن جا كه مي‌فرمايد: صدرنشينان، گراميان و بزرگواران اهل بهشت، نمازگزاراني هستند كه داراي ويژگي‌هاي ذيل مي‌باشند:
1ـ آنان كه به نماز مداومت مي‌ورزند.
مداومت بر نماز،‌ علاوه بر اهميت دادن به نماز و سبك نشمردن آن، اين حقيقت را بيان مي‌كند كه مفاهيم و حقايق
نماز هميشه در روح و جان و عمل و خُلق و خوي نمازگزار تجلّي مي‌كند.
2ـ آنان كه در اموال و دارايي‌هاي خويش سهم معيّني را براي محرومان قرار مي‌دهند.
3ـ كساني كه روز قيامت را قبول دارند و آن را با قول و عمل‌شان تصديق مي‌كنند.
4ـ كساني كه از عذاب پروردگار (كه براي گناهكاران قرار داده شده) ترسانند، زيرا مي‌دانند كه راه گريز و اماني از عذاب نيست.
5ـ كساني كه شهوات،‌غرايز جنسي و شرمگاه خويش را محافظت مي‌كنند، مگر براي همسران خود و كساني كه خداوند كامجويي و نزديكي با آنان را اجازه داده است، پس كساني كه ارضاي غريزه جنسي از غير اين راه دنبال كنند، متجاوزان هستند.
6ـ كساني كه امانت‌ها را رعايت مي‌كنند،‌يعني هم امانت‌هاي ديگران را خوب نگهداري و مواظبت مي‌كنند و به صاحبان‌شان ـ اگر چه غير مسلمان باشند ـ برمي‌گردانند؛ هم نعمت‌هاي مادي و معنوي الهي را كه امانت‌هاي او هستند، رعايت مي‌كنند و وظايف خود را در برابر آنان به درستي انجام مي‌دهند، به ويژه قرآن كه كلام خدا است و انبيا و امامان كه جانشينان خدا در زمينند.
7