نظرات ياداشت راه عاشقي اين گونه است

+ جواب نويسنده به يك كاربر محترم

قسمت دوم پاسخ سوال وظيفه منتظر امام زمات:

شيعه منتظر بايستى مظهر منتظَر باشد و آثار انتظار را در خود جلوه‏گر سازد؛ به طورى كه وظيفه هر مؤمن در زمان غيبت اين است كه هواهاى نفسانى و انحرافات اخلاقى را با بهره‏گيرى از هدايت الهى كنترل نمايد و بر اساس شريعت رفتار خود را اصلاح نمايد. از جمله رفتارهايى كه نياز به اصلاح دارد، ارتباطات اجتماعى و تعامل با مردم است. زندگى گروهى ايجاب مى‏كند كه حرمت و كرامت هم‏نوعان حفظ شود، و رفق، مدارا، اخوّت و برادرى ميان مردم حاكم باشد، به عبارتى مردم موظّف‏اند روحيه تحمل‏پذيرى خود را بالا برند تا در برخوردها، رفتارى بر اساس كرامت نفس و احساس ارزشمندى و بزرگداشت همنوع از خود بروز دهند؛ و همديگر را همان گونه كه هستند بپذيرند؛ اصلاح را از خود شروع كنند و اگر خداوند توفيقشان داد و اصلاح نفس نمودند، در اصلاح ساير مردم نيز بكوشند!
ذات نايافته از هستى بخش

كى تواند كه شود هستى‏بخش؟

بر اساس آنچه عرض داشتيم يكى از تكاليف دوران غيبت «مهدى‏مدارى» يعنى «حق مدارى» است از يك سو، و پرهيز از هوس‏مدارى است از سوى ديگر؛ هر ابراز محبّت و تنفّرى اگر به پيروى از مولايمان باشد، ارزشمند و قابل اعتناست و اگر از اين ملاك و شاخص برخوردار نيست، نبايد اهميّت داده شود. اگر در جامعه فردى را مى‏بينم كه ساده‏پوش، ساده‏زيست و زاهد است و اين براى ما قابل تحمّل نيست، بايد اين حالت را در خود ريشه‏يابى كنيم؛ اگر احساس ناراحتى ما برخاسته از علل مشكوك است. بايد تحقيق و بررسى شود كه مبادا ساده‏زيستى و زهدمآبى از تكاليف و وظايف يك منتظر بوده و ما نمى‏دانستيم.
هر فرد مسلمان براى برخوردارى از يك زندگى سالم و پاكيزه (حياة طيبه) مى‏بايست به درجه‏اى از بينش و معرفت متناسب دست پيدا كند. اين دستيابى از طريق الگوهاى واقعى (قرآن، اهل بيت و فقهاى جامع‏الشرايط و مجتهدين) ميسور و ممكن است. حتى اگر مى‏خواهيم رفتار ديگران را تجزيه تحليل نموده و درباره آن‏ها قضاوت نمائيم مى‏بايست در هر موضوعى، بر اساس شناختى كه از طريق الگوهاى فوق مطرح شد، عمل نمائيم تا ره به خطا نرويم. مثلاً در موضوع حجاب و نحوه پوشش قرآن و اهل‏بيت(ع) كليّات و اصول را بيان نموده‏اند و فقها نيز با استفاده از اين اصول، احكام و تكاليف مربوطه را استخراج نموده و در اختيار عموم مردم قرار داده‏اند. از جمله قرآن بر هر مرد و زن واجب كرده است كه چشم از نامحرم بپوشندسوره‏ى نور، آيه‏ى 30 و 31.
حضرت على(ع) نيز مى‏فرمايند: مَن غضَّ طرفَهُ قَلَّ اَسُفُه و أمِنَ تَلفَههر كس نگاهش را از نامحرم فرو بندد، اندوه خوردنش اندك مى‏شود و از تباه شدن آسوده مى‏گردد؛ غرر الحكم، ج 5، ص 45.
بر زنان جامعه اسلامى لازم است كه در جامعه طورى رفتار و سلوك نمايند كه اولاً عامل تحريك ديگران نشوند، ثانياً خود را از موقعيت‏هاى تحريك‏آميز دور نگه دارند. هر گونه حضور و ظهور در بين مردم كه مبنى بر جلب توجه و تحريك باشد مذموم و مورد عقوبت است و قطعاً چنين رفتارى مورد رضايت امام عصر(ع) نمى‏باشد.
در ضمن با مراجعه به رساله‏ى احكام امام خمينى(ره) پى مى‏بريم كه امام راحل درباره نگاه كردن مى‏فرمايند: نگاه كردن مرد به بدن زن نامحرم چه با قصد لذّت و چه بدون آن حرام است، و نگاه كردن به صورت و دست‏ها اگر به قصد لذّت باشد حرام است، بلكه احتياط واجب آن است كه بدون قصد لذّت هم نگاه نكند و نيز نگاه كردن زن به بدن مردم نامحرم حرام استمسئله 2433 رساله امام خمينى(ره).
سخن در اينجاست كه احتياط و مواظبت بر خود بسيار لازم است و اين احتياط‏ها از آن روست كه انسان به خطا و گناه مبتلا نشود، چه بسا انحرافات و سقوط‏هايى كه از يك نگاه نشأت گرفته و منجر به شقاوت و بدبختى گرديده است. پس هر كس كه امكان انحراف و فسادى را احساس مى‏كند بايد بر اساس آن، احتياط نمايد و از شبهه‏ناك و ورطه سقوط بگريزد و اين سفارش دين و عقل مى‏باشد.
اميد داريم در تمام شئون زندگى شاد و سربلند و پيروز باشيد، اگر مايل بوديد، حالات خود را در مكاتبات بعدى براى ما بنويسيد. «اللهمّ وفّقنا لما تحبّ و ترضى»
در انتها چند كتاب معرفى مى‏كنيم كه انشاءالله مطالعه مى‏فرمائيد:
1. خورشيد مغرب، علامه محمد رضا حكيمى.
2. نقطه‏هاى آغاز در اخلاق عملى، آقاى مهدى كنى.