نظرات ياداشت لحظاتي با معشوق در كنار حضرت عزرائيل

+ جواب نويسنده به يك كاربر محترم

سوال:حکومت فعلي ايران تا چه حد منطبق با حکومت اسلامي است؟

نتيجه تحقيق نويسنده وبلاك راه فضيلت:

ين سؤال بسيار کلي است و پاسخ به آن در حوصل? يک تايپيک نمي گنجد.

اين بحث به عبارتي همان بحث بررسي "کارآمدي نظام جمهوري اسلامي ايران" است. که لازم? بررسي دقيق و مطابق با واقع آن، بررسي از زوايا و ابعاد مختلف "ديني، فرهنگي، سياسي، اجتماعي، اقتصادي و ..." است.

اصولاً بررسي کلي يک کليت و يک نظام، که واجد اجزاء و شقوق مختلفي است، خطا و ناصواب است.

البته آنچه مسلم است اصل تشکيل نظام جمهوري اسلامي بر اساس اهداف الهي و بمنظور اجراء و پياده کردن احکام نوراني اسلام و قرآن و مکتب حق? اهل بيت (ع) بوده و در تداوم انقلاب، نيز اين اصل ثابت و غير متغير و جزو اصول قانون اساسي ج.ا.ا است.

بعلاوه از ابتداي انقلاب تا کنون، سعي بليغ و اهتمام جدي قانونگذاران، مجريان و ناظران و در يک کلمه حاکمان جمهوري اسلامي ايران بر اين بوده که احکام اسلامي را مطابق با هدف گذاري اوليه در جامعه پياده کنند. و اين بسيار ارزشمند و قابل تقدير است زيرا آنچه در پيشگاه الهي اهميت ويژه دارد تلاشمندي و سعي جدي انسان در مقام نيت و عمل است، بقول امام خميني (رضوان الله تعالي): "ما مأمور به وظيفه ايم نه نتيجه".

اما پر واضح است که در طول تاريخ، "صاحبان زر و زور و تزوير" براي رسيدن به اهداف و نيات پليدشان، حفظ حداکثري منافع، جلوگيري از خسارت هاي احتمالي و نگهداشتن مردم در جهل و بي خبري، هميشه ايام بر سر راه حاکمان جامع? اسلامي موانع و مشکلاتي قرار مي دادند.

از آنجائيکه جمهوري اسلامي ايران نيز براي اين قدرت ها حکم مزاحم را داشت، مستثني از اين قاعده نبود و عليرغم تلاش حداکثري حاکمان اسلامي، توطئه ها، فتنه ها و موانعي که در هم? زمينه ها و از هم? جهات طرح ريزي شده بود، اگر نگوييم صد در صد، بدون اثر نيز نبوده و مشکلاتي را براي جامع? اسلامي به همراه داشته است.

علاوه بر اين بدليل غيبت امام معصوم و محروميت جامع? اسلامي از وجود امام عصر (عج)، مشکلات، نارسائي ها و نقصان هاي حکومت بيشتر مي شود. زيرا حضور امام معصوم (ع)، در رأس حکومت براي تدبير امور و نظارت برنامه ها کجا و بدليل محروميت از اين موهبت، تشکيل حکومت توسط ولي فقيه بعنوان جانشين امام کجا، قطعاً اين تفاوت و فاصله خيلي قابل توجه و برجسته است.

اما از آنجائيکه از يکسو طبق روايات وجود حکومت و حاکم براي جامعه، خصوصاً جامعه اسلامي ضروري است و از سوي ديگر بنا به توصي? امام عصر (عج) که فرمودند: "و اما الحوادث الواقعة فارجعوا الي رواة حديثنا ..." و ديگر روايات وارده در اين خصوص، اولاً تشکيل حکومت اسلامي ضرورت مي يابد و ثانياً در رأس اين حکومت بايد يک فقيه اسلام شناس و عادل که جامع هم? شرايط باشد قرار گيرد.

ناگفته نماند، شرايط زمان غيبت با شرايط مدين? فاضل? ظهور حضرت مهدي (عج) از تمامي جهات، بسيار متفاوت است و اين انتظار که هم? امور، مطابق مدل حکومت اسلامي مورد نظر اسلام، عادلانه، درست و بدون خطا اجرا شود انتظاري ناصواب و غير واقعي است بدليل آنکه نه حاکم و حکومت بطور کامل و صد در صد مور وفاق همگاني است، نه شرايط جامعه آماده است، نه مردم به کمال معرفتي و ايماني رسيده اند، نه جامعه از لحاظ اقتصادي به حالت بي نيازي رسيده، نه مشکلات مرتفع شده، نه مجريان افرادي کاملاً خودساخته و مهذبند و نه ...

بنابر اين، با اين شرايط هر قدر حاکمان جامع? اسلامي تلاش حداکثري شان را براي اجراي احکام اسلامي و مرتفع کردن مشکلات جامعه از تمام جهات، به خرج دهند باز اصل وجود مشکلات و نواقصي عمداً و يا سهواً منتفي نيست.

اما چنانکه گفتيم در اسلامي بودن نظام و تداوم آن، چند چيز مي تواند اصل باشد:

1. اهداف و اغراض شکل گيري نظام، اسلامي و الهي باشد.

2. در مرجل? تداوم، بر اهداف و اغراض مذکور تکيه و پافشاري شود.

3. اهداف و اغراض نظام بصورت يک سند محکم در هم? شئون جامعه (قانون و اجرا) ثبت و ضبط و ثابت و پويا باشد.

4. احکام اسلامي در هم? شئون جامعه اعم از قانون، اجرا و قضاوت و به عبارتي در (سياست و ديانت) حاکميت، جاري و ساري باشد.

5. رعايت و اجراي احکام و حدود اسلامي براي حاکمان در جامعه شعارگونه نباشد بلکه بصورت يک التزام قولي و عملي ثابت باشد.

6. در رأس نظام اسلامي بايد فقيه اسلام شناس، عادل، آگاه به زمان، شجاع، مدير و مدبر و ... باشد و همه خود را ملزم به اطاعت از ولايت مطلق? فقيه بدانند.

7. در هم? مسائل حکومتي فصل الخطاب، قانون اساسي ج.ا.ا و ولايت مطلق? فقيه است و رعايت آن بر همه لازم است.

ماداميکه اصول فوق را نظام جمهوري اسلامي ايران مدنظر داشته و بر رعايت آن اهتمام جدي ورزد. با اين فرض که خطا و اشکال و نقصان و کاستي در عصر غيبت و از سوي غير معصوم منتفي نيست. جمهوري اسلامي ايران، بر محور و مدار حکومت اسلامي و دستورات دين، گام برداشته و حاکمان و مديران نظام، به قدر سعي و تلاش و کوششي که به خرج مي دهند عندالله مأجورند.

و در پايان بايد گفت: در مقابل آنهمه احکام اسلامي که در جامعه پياده و حقوقي از مردم که احياء مي شود و ... مواردي که به هر دليل، از حيط? اجراء و نظارت خارج و يا احياناً تعطيل شده و يا حقوقي که سهواً و يا به دليل عدم تهذيب يک مقام مسئول، عمداً پايمال شده اند بسيار نادر و غير قابل اعتناء و شمارش اند.

البته اين موضوع بحث وسيع و مجال ديگري را مي طلبد که ما به همين اندازه بسنده مي کنيم.

بقول شاعر: به پايان آمد اين دفتر، حکايت همچنان باقي است.