قسمت سوم پاسخ:

شغل

خياطي يکي از شغلهاي پسنديده در اسلام است. لقمان حکيم اين شغل را براي خود انتخاب کرده بود.

جناب شيخ براي اداره زندگي خود، اين شغل را انتخاب کرد و از اين رو به « شيخ رجبعلي خياط » معروف شد. جالب است بدانيم که خانه ساده و محقر شيخ، با خصوصياتي که پيشتر بيان شد، کارگاه خياطي او نيز بود.

يکي از فرزندان شيخ در اين باره مي‌گويد: ابتدا پدرم در يک کاروانسرا حجره‌اي داشت، و در آن خياطي مي‌کرد. روزي مالک حجره آمد و گفت: راضي نيستم اينجا بماني. پدرم بدون چون و چرا و بدون اين که حقي از او طلب کند، فرداي آن روز چرخ و ميز خياطي را به خانه آورد و حجره را تخليه کرد و تحويل داد، از آن پس در منزل، از اتاقي که نزديک در خانه بود براي کارگاه خياطي استفاده مي‌کرد.

يکي از دوستان شيخ مي‌گويد: فراموش نمي‌کنم که روزي در ايام تابستان در بازار جناب شيخ را ديدم، در حالي که از ضعف رنگش مايل به زردي بود. قدري وسايل و ابزار خياطي را خريداري و به سوي منزل مي‌رفت، به او گفتم: آقا! قدري استراحت کنيد، حال شما خوب نيست. فرمود:

«عيال و اولاد را چه کنم؟! »

در حديث است که رسول خدا (ص) فرمودند :

« إن الله تعالي يحب أن يري عبده تعباً في طلب الحلال؛

خداوند دوست دارد که بنده خود را در راه به دست آوردن روزي حلال، خسته ببيند. »

« ملعون ملعون من ضيع من يعول؛

ملعون است، معلون است کسي که هزينه خانوادة خود را تأمين نکند. »

سياست

شيخ در عالم سياست نبود، اما با رژيم منفور پهلوي و سياستمداران حاکم آن به شدت مخالف بود. او نه تنها با شاه و دار و دسته‌اش مخالف بود، بلکه مصدق را هم قبول نداشت، ولي از آيت الله کاشاني تعريف ميکرد و مي‌فرمود:

« باطن او به منزله سقاخانه است. »

پ