قسمت دوم پاسخ از سوال عشق يك طرفه:

بنابراين با توجه به شرايط خاص دوران جواني، بسياري از اين عشقها منشأ شهواني دارد و جزء عشق هاي پايدار و حقيقي محسوب نمي شود بلكه عشقهاي مجازي است. بنابراين بهتز است بجاي كلمه عشق كلمه علاقه بكار ببريم و بگوئيم مرز بين علاقه زودگذر و افراطي با علاقه هايي كه پايدار است و مي توان بر اساس آن زندگي مشترك را پايه ريزي كرد چيست؟ معيار براي تشخيص علاقه هاي افراطي و زودگذر از علايق واقعي اين است كه در علاقه افراطي انسان قدرت انتخاب خود را از دست مي دهد يعني فقط يك گزينه دارد و آن فرد يا شيء است كه به شدت به آن علاقه مند شده است و چشم و گوش او را پر كرده است و به هيچ كس و هيچ چيز ديگر نمي تواند فكر كند لذا ديگر انتخابي براي او وجود ندارد بلكه همه تلاش او اين است كه به اين فرد يا شيء مورد علاقه برسد. معيار ديگر براي تشخيص اين است كه علاقه افراطي موجب مي شود كه انسان قدرت واقع بيني و ارزيابي خود را از دست بدهد و ديگر نتواند مقايسه كند عيب ها و كاستي ها را نمي بيند اما افرادي كه علاقه آنها معقولانه است و پشتوانه فكري و منطقي دارد اولا اين علاقه باعث نمي شود كه نتوانند انتخاب كنند بلكه بر خلاف اينكه علاقه دارند دست به تحقيق مي زنند و در صورتي كه عيوب اساسي و نقص هاي غير قابل جبراني را مشاهده كنند از علاقه آنها كاسته مي شود و به اين نتيجه مي رسد كه چنين فرد يا شيء را انتخاب نكنند و يا اگر انتخاب مي كنند به اين عيوب توجه دارند و برخلاف داشتن باز هم ترجيح ميدهند اين فرد را انتخاب كنند زيرا ارزيابي و مقايسه مي كنند و در يك محاسبه دقيق به اين نتيجه مي رسند كه اگر اين فرد عيوبي دارد جنبه هاي مثبتي نيز دارد كه اين جنبه هاي مثبت اهميت بيشتري دارد در نتيجه مرجحي مي شود براي انتخاب او. اما پايدار بودن علاقه ها و استمرار آنها به عوامل گوناگوني بستگي دارد كه برخي از آنها مربوط به قبل از انتخاب است و برخي به شرايط بعد از انتخاب و ازدواج بستگي دارد. طبيعي است افرادي كه بر اساس تحقيق، آگاهي و شناخت و ارزيابي دست به انتخاب زده اند و علاقه آنها همراه با آگاهي بوده است امكان و احتمال پايداري علاقه آنها به يكديگر بيشتر خواهد بود ولي افرادي كه با يك نگاه عاشق شده اند و چشم بسته تحت تأثير علاقه شديد خود قرار گرفته اند از عنصر آگاهي كمترين بهره را برده اند و معلوم نيست اين علاقه پايدار بماند چه بسا بعد از اين كه به وصال خود رسيدند و آتش شهوت آنها با ارضاء موقت فرو نشست تازه چشم باز مي كنند و واقعيت ها را مي بينند و چه بسا آن علاقه پايدار نماند. بنابراين علاقه اي كه بر اساس شهوت و غرايز جنسي شكل بگيرد از زمره علاقه هائي است كه نمي توان روي آن حساب باز كرد و اميد به پايداري آن داشت. ممكن است پايدار باشد و ممكن است عمر آن به اندازه عمر ارضاء غرايز جنسي باشد يعني موقتي و ناپايدار اما علاقه هائي كه بر اساس آگاهي از ويژگي هاي آن باشد و واقع بينانه باشد احتمال پايداري آن بيشتر خواهد بود.
و براي درمان علاقه يك طرفه راه كارهاي زير توصيه مي شود:
در صورتى كه چنين احساسى ناشى از بعضى مقدمات اختيارى باشد (مثل نگاه‏هاى غير مجاز به اندام و چهره فرد مورد نظر) بايد ضمن خوددارى از اين افعال و نگاه‏ها، از ادامه يافتن چنين احساسى جلوگيرى كنيد؛ زيرا وقتى به ويژگى‏هاى ظاهرى و جسمانى ديگرى - به خصوص اگر از جنس مخالف باشد - توجه زيادى صورت گيرد، خواه ناخواه محبت و علاقه وى در قلب انسان جاى مى‏گيرد و به دنبال آن شخص دچار خطا مى‏شود. اما اگر چنين احساسى صرفاً در قلب بوده و پايه‏هاى شهوانى و جنس ندارد و ناشى از ويژگى‏هاى اخلاقى و منش اجتماعى و نظاير آن است و در حد انسان دوستى و احترام به ديگران مى‏باشد، اشكال ندارد. ولى بايد مراقب باشيد كه علاقه و گرايش از اين حد فراتر نرود. حال براى اين كه اين علاقه و محبت‏ها، شدّت بيش‏ترى پيدا نكند توجّه به نكات زير ضرورى است:
1. به نامشروع بودن بعضى از علاقه‏ها و گرايش‏ها، توجه كافى داشته باشيد؛
2. در برخورد با چنين فردى، خيلى گرم نگيريد و بيش از حد ضرورت صحبت نكنيد؛
3. درباره آن فرد زياد فكر نكنيد و ذهن خود را از ا و منصرف نماييد و به مسائل ديگر بينديشيد.
گفتنى است كه اين افكار و احساسات، اگر مزاح فكر و عمل شما نيست، با بى اعتنا بودن به آن و عدم حساسيت، به مرور زمان و با فاصله گرفتن از وى از بين خواهد رفت و مشكلى برايتان ايجاد نخواهد كرد، زيرا نشان دادن حساسيت زياد به اين موضوع، چه بسا بيشتر شما را در رنج و زحمت قرار دهد.