[اين متن را با بغض بخوان]

آري برادر اينگونه بود
کاري جز اين ازمان بر نمي آمد که مضطربانه لبخند بزنيم
سوار ماشين شديم و برگشتيم
آن شب از کمونيسم با صداي بلند حرف زديم
وقتي رفت انگار نه انگار که سرو کله اش آنجا پيدا شده بود
و من همه ي چيزي که ديدم يک کفش کهنه بود که افتاده بود توي آب.

نمايشعر و سينما
تجديد مطلب شد

با گوشه هايي از نمايشعر : زنانگي در آستانه فروپاشي عصبي
با خاطره اي از:غزاله عليزاده
باعشق در بعد ظهر
و حرفهايي ديگر...

.