فصل پاييز که شد
قسمتي از روح من پرواز کرد
شاپرک هم ناز کرد
باز در اندوه باراني
خودم را شسته ام
حرف هاي بي محابا گفته ام
فصل پاييز که شد
انتقام از من نگير اي روزگار
من خودم از زهر هجرش پر نصيب
از فراق يار گشتم بي شکيب
با سکوت و گريه هاي انتظار
فصل پاييز که شد
او که نقاش ازل بوده و هست
رنگ زردي به درختم بخشيد
باد سردي به حيا طم پيچيد
بوي باران به اتاقم آميخت
و اناري خنديد