اگر چه شمعي و از سوختن نپرهيزي
نبينم ات که غريبانه اشک مي ريزي !
هنوز غصه خود را به خنده پنهان کن !
بخند ! گر چه تو با خنده هم غم انگيزي
خزان کجا ، تو کجا تک درخت من ! بايد
که برگ ريخته بر شاخه ها بياويزي
درخت ، فصل خزان هم درخت مي ماند
تو « پيش فصل » بهاري نه اينکه پاييزي
تو را خدا به زمين هديه داده ، چون باران
که آسمان و زمين را به هم بياميزي
خدا دلش نمي آمد که از تو جان گيرد
وگرنه از دگران کم نداشتي چيزي

سلام..

پست جديد درد دل اصليه..