کنار رودخانه اي بي آب ايستادم و . .

نه . .

گريه نکردم . .

نه بربطي دارم ..

نه سرزمين موعودي..

فقط اسيرم..

اسير اين روزها که مي گذرند . .

اين خيابان ها که مال من نيستند

و صداي زنگ دار تلاوت قران مادرم

و اينان که مرا به اسيري گرفته اند . .

کاش از من سرودي بخواهند. .