سوال:اگر من به طور مثال بدانم که عمه ام پشت سرم حرف مي زند آيا باز هم بايد صله رحم را انجام دهم يا مي توانم ارتباطم را قطع کنم؟

نتيجه تحقيق نويسنده وبلاك راه فضيلت:

كاربر گرامي ممنون كه سوال خود را با نويسنده وبلاك راه فضيلت در ميان گذاشتيد.
در رابطه با اين گونه افراد اگر شرايط امر به معروف و نهي از منکر فراهم باشد، مثل اين که اين افراد اصرار بر اين گناهان داشته باشند و نصيحت و سفارش و تذکر در آنها اثر داشته باشد و انسان نسبت به دروغ بودن و يا غيبت بودن سخنشان اطمينان داشته باشد در اين صورت بايد آنها را امر به معروف و نهي از منکر کرد که البته بايد مراحل تدريجي آن رعايت گردد. يعني در آغاز بايد با سخني شايسته و دلسوزانه و نرم آنها را ارشاد نمايد و در صورتي که اثري نداشت رابطه اش را با آنها کم رنگ کند و به آنها کم توجهي نمايد شايد اين گونه برخورد سرد آنها را متوجه سازد و دست از کارهاي زشت خود بردارند. در صورتي که اين کارها مفيد و مؤثر واقع نشد بايد رابطه خود را با آنها قطع کنيد و يا به حداقل برسانيد به گونه اي که ارتباطي رسمي و پيگير با آنها نداشته باشيد و خيلي کم با آنها برخورد داشته باشيد. در بسياري از روايات، مؤمنان را از ايجاد رابطه با اين گونه افراد به شدت بر حذر داشته اند چون ارتباط با افرادي که چنين صفات بد و زشتي دارند باعث سرايت صفات بد و اخلاق زشت آنها مي گردد چون همنشيني و رفاقت و دوستي به فرموده معصومين(ع) تأثيرگذار است: «المجالسه مؤثره» البته قطع رابطه در مورد افرادي است که انسان از هدايت و ارشاد آنها مأيوس گرديده و اين اخلاق و صفات زشت در آنها ريشه دار شده و اين گونه اعمال به طور پيوسته از آنها سر مي زند ولي شامل ارحام انسان نمي گردد، چون قطع رحم حرام است و در اين موارد تنها بايد رابطه را کم کرد و مجلس نشست و برخاست با آنها را به کمترين زمان رسانيد و سعي کرد در اين مجالس خلافي از آنها سر نزند و به مقداري که صله رحم انجام گيرد برگزار شود و اگر خلافي در اين مجالس سر زد و انسان توانايي تغيير شرايط و وضعيت را نداشت، مجلس را بايد ترک کرد و نيز شامل کساني که گاه گاهي دچار دروغ گويي و غيبت
مي شوند نمي شود چون اين گونه خلاف ها معمولا از همه سر مي زند و اگر قرار بر قطع رابطه در اين موارد باشد هيچ رابطه اي بين دوستان و خويشان و اهل اجتماع باقي نمي ماند و اجتماع دچار هرج و مرج و اختلال مي گردد و جو بدبيني و بدگماني بر جامعه حاکم مي شود. در اين موارد بايد از موارد زيادي چشم پوشي کرد و تنها در برخي موارد تذکر داد، چون تذکر و نصيحت پي در پي باعث لجاجت و سرسختي فرد مي گردد و وضع از اول نيز بدتر مي گردد و اين باعث دوري از هدف و مقصد مي شود.