قسمت چهار پاسخ: نقش تقوي
بيشترين آسيبي كه به نفس انسان مي رسد ازناحيه گناه است. گناه منبع ظلمت و منبت آلودگي در قلب و روح آدمي است.
و تقوي كه به معني پرهيز از گناهان است، بهترين وسيله پاكسازي دل از ظلمت گناهان و جلب نور اطاعت و بندگي است.
در آموزه هاي اسلامي به حقيقت فراوان اشاره شده است. در روايتي از
امير مومنان علي(ع) آمده است : إن التقوى عصمة لك في حياتك ، وزلفى لك بعد
مماتك بدرستيكه تقوي و پرهيزكاري ،تو را از آفات زندگي محافظت مي نمايد و
پس از مرگ نيز باعث نزديكي تو به خداي خواهد شد ميزان الحكمة ج 3 ص 1997 :
و نيز آن حضرت فرمود : إن تقوى الله دواء داء قلوبكم . . . وطهور دنس
أنفسكم بدرستيكه تقوي دواء مرض قلبهاي شما و باعث پاكي نفسهاي شما مي شود
ميزان الحكمة ج 2 ص 1747 :
رسول خدا ( صلى الله عليه وآله ) نيز فرمود : أكثر ما تلج به امتي
الجنة : تقوى الله وحسن الخلق اكثر كساني كه از امت من به بهشت مي روند در
اثر رعايت تقوي الهي و اخلاق نيكو است. ميزان الحكمه ج 1 ص 426 :
نقش آگاهي
دين، عبادت، اخلاق، تقوي و خلاصه همه چيز در اين عرصه از آگاهي آغاز
مي شود . انسان در اين مسير بدون علم و آگاهي حتي قادر نيست قدمي به سمت
جلو حركت نمايد . در روايت است كه اول الدين معرفه الجبار دين با آگاهي و
معرفت خداي آغاز مي گردد و من عرف نفسه عرف ربه و معرفت النفس انفع المعارف
كسي كه خويش را بشناسد، قادر به شناسايي پروردگار مي گردد و معرفت نفس
نافع ترين شناختها است. اگر كسي بدون علم و آگاهي قدم در اين مسير نهد ، با
هر قدمي كه برمي دارد ، يك قدم از مقصد دور مي شود.
در روايتي از پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله) آمده است: إذا أراد
الله بعبد خيرا فقهه في الدين ، وزهده في الدنيا وبصره بعيوب نفسه اگر خداي
بخواهد كه به بنده خويش خيري رساند ، او را فقيه در دين نمايد ، نسبت به
دنيا، بي رغبت و نسبت به عيبهاي خويش، بينايش گرداند. ميزان الحكمة ج 1 ص
842
به هر مقدار كه انسان به خود و خداي خود ، جهان هستي ، دين ، روش و
هدف زندگي و معاد ؛يعني سرنوشت نهايي خويش آگاه مي شود، به همان ميزان نيرو
و توانش براي مقابله با آفات زندگي بالا مي رود و در نتيجه سالم تر خواهد
ماند.
توصيه هاي كمكي
در حاشيه مطالبي كه گفته شد ، مواردي نيز به عنوان توصيه عملي تقديم
مي شود. اين موارد در حقيقت نكات قابل توجهي هستند كه كمك شايان توجهي در
جهت حفظ و حراست از نفس در بحبوحه هيجانهاي دوران جواني و تهديد هاي اخلاقي
و اجتماعي به ما خواهد نمود.
قبل از بيان اين موارد ، تذكر يك نكته لازم و ضرورى است و آن اين كه
غريزه جنسى، يكى از خواص طبيعى انسان است. انسانى كه از نظر جسمى و روحى
سالم باشد، داراى چنين كششى مىباشد و اين خود يكى از نعمتهاى خدادادى به
بشر است.
آن چه در اين زمينه مقدور است، كنترل و استفاده صحيح و معقول از اين
ميل غريزي است .اگر انتظار داشته باشيم كه با رعايت نكات اخلاقى و عرفانى
كه پيشنهاد مي شود، به كلى نسبت به اين مسأله بىاحساس شويم، انتظارى
واقعبينانه نيست. طبيعت اشخاص هم در سردى و گرمى مزاج و شدت و ضعف غريزه
جنسى متفاوت است . بر همين اساس مقايسه خود با ديگران نيز كار درستى نيست و
ممكن است احياناً به يأس منجر شود. با توجه به اين نكته مهم، راه اساسى حل
نهايي اين مشكل براى جوان مجرد، ازدواج است؛ بنابر اين با رعايت مواردي كه
ذكر خواهيم نمود، اين مشكل به صورت قطعى و دائمي برطرف نخواهد شد.
با توكل بر خداوند و سخت نگرفتن امر ازدواج اقدام به اين سنت حسنه
نماييد واگر واقعا تا اين حد ممكن نيست و زمينه براى ازدواج موقت نيز فراهم
نمي باشد. به توصيه قرآن كريم عمل نماييد آنگاه كه فرمود: وَ
لْيَسْتَعْفِفِ اَلَّذِينَ لا يَجِدُونَ نِكاحاً حَتَّى يُغْنِيَهُمُ
اَللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ آنان كه وسيله نكاح نيابند بايد عفت نفس پيشه كنند
تا خدا آنها را به لطفخود بىنياز گرداند،(1)