من نه عاشق بودم،نه محتاج نگاهي كه بلغزد بر من...
من خودم بودم و يك حس غريب كه بصد عشق و هوس مي ارزيد...
من خودم بودم و دستي كه صداقت ميكاشت گرچه درحسرت گندم پوسيد...
من خودم بودم و هرپنجره اي كه به سرسبزترين نقطه بودن وا بود...
و خدا ميداند،بيكسي ازته دلبستگيم پيدابود...
من نه عاشق بودم،نه دلداده به گيسوي بلند و نه آلوده به افكارپليد...
من به دنبال نگاهي بودم كه مرا از پس ديوانگيم مي فهميد...