گاهی اوقات می شود که انسان کار بدی را انجام می دهد و افراد دل سوز او را مورد نصیحت قرار می دهند،اما انسان به جای این که به حرف های او گوش کند و در مورد عمل خود فکر کند در مقابل عذاب وجدان خود و برای توجیه کار بد خود می گوید گه فلانی هم این کار را انجام داد.مثلا من امروز یک دروغ بگویم و یک نفر من را به خاطر گفتن دروغ نصیحت می کند من به جای این که به نصیحت نصیحت کننده گوش دهم و درباره حرفش فکر کنم می گویم ای بابا کسی را پیدا کن که راست بگوید در حالی که این حرف من اصلا به صلاح من نیست من به جای این که تصمیم بگیرم دروغ نگویم خودم را با این گونه حرف ها در مسیر انحراف قرار می دهم و گاهی هم با شخص نصیحت کنند دعوا می کنم که چرا به من تذکر دادی؟یا این که به تو چه مربوط است؟یا این که می گوییم برو بابا و...در حالی که مولا امیر المومنین می فرماید:
آن کس را که برای صلاح دین با تو مبارزه می کند و به تو یقین درست می بخشد به خاطر خدا دوست بدار.«1»
باید محبوب ترینِ مردم نزد تو آن کسى باشد،که تو را به آن چه مایه اصلاح و سازندگى توست،راهنمایى کند و عیب ها و کاستی هایت را به تو نشان دهد.«2»
میزان الحکمه روایات شماره:1: 3345 2: 14798
