با خودم فکر می کردم،ای کاش،من هم در روز عاشورا بودم و به امام مظلوم و قهرمان شیعه کمک می کرد و در رکابش به شهادت می رسیدم،باز با خودم گفتم حالا که از فیض شهادت در رکابش محروم شده ام و زمانه مرا به تاخیر انداخت بهتر است که در راه و هدفش تلاش کنم ..همان هدفی که امام حسین به خاطر آن جان شیرینش را فدا ساخت،همان راهی که فرزندان عزیز تر از جانش را قربانی ساخت و خونشان را هدیه کرد،همان راهی که خانواده اش اسارات را زیبای می دیدند .!!
اما این چه راهی بود که امام خود را فدای آن ساخت؟حتما بهترین راه است که حجت خدا خونش را لاله آن راه می کند؟
امام حسین علیه السلام می فرماید:
و بتحقیق که من به استکبار در مقابل حق و ستمگری و فساد قیام ننمودم و همانا که به جهت اصلاح در امت جدم «رسول الله » که درود خداوند بر او و خاندانش باد به پاخاستم «و از این قیام » امر به معروف و نهی از منکر را خواستارم و «در این راه » به سیره جدم و پدرم علی ابن ابی طالب رفتار خواهم نمود پس هر کس مرا بحق پذیرا شده،پس خداوند بحق سزاوار تر است و هر کس دعوت مرا رد کند بر این امر صبر خواهم نمود تا خداوند بحق میان من و قوم بدادگری قضاوت کند و خداوند نیکوترین دادگران است.و این است وصیت من به برادرم و توفیق را جز از حضرت حق نخواهم و بر وی توکل می کنم و بسوی او باز می گردم
حال ما هم می توانیم به همین هدف جان و مال و فرزندان خود را فدا کنیم چون باز همان اسلامی که امام حسین در راهش شهید شد بار دیگر به وسیله فتنه گران که سربازان امریکا و استکبار هستند در خطر است ....
دوستان،راه جان بازی و فدا کاری باز هم،باز است،باز اسلام در خطر است.این ها«فتنه گرها» اسلام را نشانه رفته اند.این ها ارکان حکومت اسلامی«ولایت فقیه»را نشانه رفته اند،باز راه شهادت باز است.این گروه می خواهند بدعت ها را وارد کنند.باز راه کربلا باز است،اما فیام امروز همان جنگ نرم است ...
