امشب به نعمت هایی که خداوند به من داده است فکر می کردم.من باید شاکر آن نعمت ها باشم.و شکر هر نعمت هم استفاده درست از آن است.خداوند یک فرزند به من داده است و من باید در تربیت آن تلاش کنم«تا بتوانم شکر خداوند را به جا بیاورم»با خودم گفتم چگونه این امر مهم را انجام دهم؟،مشغول مطالعه شدم،همین طور که مطالب را برسی می کردم یک روایت بسیار زیبا از امام صادق علیه السلام دیدم،حیفم آمد در وبلاک ننویسم،لااقل خودم هر گاه وارد وبلاکم می شوم با دیدن این روایت می توانم راه را درست انتخاب کنم.واقعا کلام امام شیرین و نیاز امروز جامعه است.نیازی که امروزه کمتر به آن توجه می شود.
امام صادق علیه السلام می فرماید:پدرم سه ادب به من آموخت:به من فرمود هر کس با دوست بد هم نشینی کند سالم نمی ماند و هر کس گفتار خود را مهار نکند پشیمان می شود و هر کس به جاهای بد برود آماج تهمت و بد گمانی می شود.
این کلام مولا خیلی برایم تامل بر انگیز بود،با خودم گفتم چگونه فرزندم را متوجه موارد ذکر شده در حدیث بکنم؟جوابی به ذهنم خطور کرد که فرزندان از والدین خود تقلید می کنند در واقع بچه ها حرف هایی که والدین می زنند را نمی شنوند بلکه اعمالی که والدین انجام می دهند را می شنوند،پس باید از خودم شروع کنم و مواظب باشم که دوستان خوبی را انتخاب کنم و حرف های درست و نیک بزنم و در جاهایی که احتمال گناه وجود دارد نروم ...
خدایا کمکم کن تا بتوانم ادب خوبی داشته باشم تا فرزندم ادب را از من یاد بگیرد..
آدرس روایت:میزان الحکمه حدیث شماره 344