روزی یک  نفر من را به منزلش برد و ما با هم مشغول صحبت شدیم ایشان از این که فرزندش دروغ گو است ناراحت بود و در ضمن می گفت فرزندم فحش هم می دهد و از دیگران بد گویی می کند و...همین طور که با هم مشغول صحبت بودیم شخصی در زد و همان فرزند که صحبتش بود دوان دوان آمد و گفت پدر فلانی دم در است و با شما کار داد.پدر در جواب گفت برو بگو پدرم خانه نیست.و بعد از چند دقیقه بچه شروع کرد به اذیت کردن و پدر برای این که جلوی اذیت بچه اش را بگیرد از کلمات زشت و یا کلماتی که نوعی توهین به بچه بود استفاده می کرد خلاصه این بچه را با نوعی بد وادار به سکوت کرد و بعد شروع کرد به بد گویی دیگران ظاهرا دلش پر بود البته من سعی کردم بحث راعوض کنم ...
من برای پیدا کردن جواب برای این پدر در فکر بودم البته تا حدودی با رفتارهای این پدر به پاسخ رسیده بودم اما دلم می خواست جوابی از اهل بیت پیامبر در این مورد داشته باشم تا این که روزی تقویمم را ورق می زدم و مطالبی که در حاشیه آن نوشته شده بود را می خواندم در همین حال به روایت بسیار زیبایی از مولای متقیان امیر المومنین رسیدم که پاسخ سوال های آن پدر بود.
امام علی علیه السلام می فرماید:تربیت کننده هر طور باشد تربیت شده همان طور می شود.
واقعا یکی از مهمترین عواملی که در تربیت فرزند موثر است خانواده است این شخص که در داستان ما بود زبانش فرزندش را از دروغ باز می داشت اما عمل او دروغ گویی را به فرزند آموزش می داد و فرزند به عمل اهل خانه توجه دارد نه به حرف.البته فضای بیرون منزل نیز موثر است اما فزرندان وقتی کلمه بدی را در بیرون از منزل یاد می گیرند و در خانه استفاده می کنند اگر ببینند والدین به گفته بد آن ها توجه ندارند به مرور زمان آن کلمه بد را فراموش خواهند کرد اما اگر همان کلمات زشت در خانه نیز تکرار شود این کلمات برای بچه ها نهادینه می شود و لذا بعدا با هیچ چیز دیگری قابل پاک سازی نیست ...
به امید داشتن فرزندانی با ادب اسلامی ...
آدرس روایت:نصایح معصومین ص 16